Tarih 27 Şubat 2012, günlerden Pazartesi .. Ve ben bugün çalıştığım şirketten doğum iznine ayrılıyorum.Aslında zor bir hamilelik geçirmeme rağmen doğuma kadar hep çalışmak istediğimi söylüyordum,bebeğimle daha fazla vakit geçirebilmek için ama artık yasal olarak izine ayrılmak  zorundayım.. Sabahtan beri bir koşturma içerisindeyim.İlk olarak eşimle hastaneye gidip raporumu kapattırmam gerekiyordu.Hatta...

Sevdim seni ben bugün çok ! Hoşgeldin Ceylan Aslı yazmıştım 4 Ekim günü bu fotoğrafın altına. Şimdi bu minik kuzumun annesinden gelen satırları yazacağım.. ben ne desem olmayacak.. bazen kalpler karşılıklı aynı ritimle çarpar; çarpmış işte.. Mazlumsun..doğduğun gün anladım..narin, minik, buğday.. benimsin..kız anasıyım ben artık..erkek anasına ilaveten..farkı yoktur diyorum, var...

Rüzgar! Sana, yalnız sana benzemeliyim…Sabahattin Ali Fotoğraf adına ne kadar az şey yaptığımı düşünmeye başladığımdan beri ilk defa kısmet oldu fotoğraf konuşulan bir yerlere gitmek. Coşkun Aral, Erdal Kınacı,  Mehmet Turgut,  Emre İkizler, Nadir Ede gibi değerli isimleri görünce yerimde duramadım bu sefer. Topladım çantayı ekipmanı ve dostları bu hafta...

Nihal’in hikayesini siz okumadan bir iki kelime de ben paylaşayım diyorum. Nihal ‘in doğum yapacağı hastane İstanbul’da olsa da bana oldukça uzaktı ama tüm engellere rağmen o kadar uğraşı vermişti ki “uzak gelemem” demek olmazdı. Ben de o gün onları yalnız bırakmadım: iyi ki de bırakmadım. Tanıdığım en süslü annelerden...