Ve sonra dedim ki “gönlüm kadınca buluşmalar istiyor”.
Uzun sessiz yürüyüşler yapıp, biraz renklerle biraz kendimizle biraz birbirimizle sarmalanıp, birlikte pişirip birlikte yiyip, çiçeklere, denize, ufka ve gözlerimizin içine doğru bakıp hayatı kadınca ve kadına dair karşılayasım çok vardı.
Bundan 2 sene önce yaşadığım yerden bir çağrı verdim buluştuk Bozcada’da. O kadar güzel geldi ki kalbimize neden devam etmesin diyerek KADINCA BULUŞMALAR adını verdim bu buluşmalara. Bir süredir bekleyen Tohum Ekelim mi Anne projesinin bir parası neden olmasın ki? Burada bahsettiğim “anne” toprak ana. Toprağın çağrısına kulak verdim. Birlikte toprağa dokunup oradan kendi bedenlerimizde sonra birbirimizde ektiğimiz tohumların yeşermesini hayal ettim. Zamanla çocuklarımızı da bu toprağa dahil ederek kabileyi büyütmek hayalim.
Araya salgın ve tedbirleri girince 3-4 buluşmadan ileri gidemedik. Bu kışı da atlatırsak “bahara ne kaldı ki?”diyerek belki bahar henüz gelmeden cemrelerini düşürdüğünde yaşam havaya suya toprağa buluşur kavuşuruz.
Erin 9 aylıkken, yer yüzünde doğum yapmış tek kadının ben olduğumu düşündüğüm zamanlarda bu sayfadan bir çağrı yapmıştım: “yok mu aynı dönem doğum yapmış anne buraları okuyan” diye. 5 kişi ile yola çıktık o vakit BenimleOynarmısınAnne diyerek. Çocukların oyun oynamasını beslenmesini v.b etkinlikleri çok önemsiyor olduğumuzu vurgulasak da bugünden o...